Henüz ortaya hiç başkan adayı çıkmamışken; tam sekiz gün önceki yazımın son paragrafında ne demişim?
“Elbette ortaya birileri çıkacak. Ancak onlar bu çınarı kurtarmak için değil, yeni bir üretim bandına ham madde hazırlamak için gelecekler…”
Evet, dün ilk başkan adayını duyduk. Arkasından biz 60 yıllık Gençlerbirliği taraftarları ve eski yöneticiler birbirimize sormaya başladık, “Bu Başkan adayını tanıyan var mı ?” diye…
Tanıyan tek kişi çıkmadı !
Ben de Fenerbahçe’de oturduğum için çevrede yaptığım araştırmada tanıyanlara rastladım. Hatta Arda Güler transferinde bize iyiliğinin dokunduğunu (!) bile söylediler. Ancak ben yine de teşekkürü Niyazi Başkan’a borç bilirim !
Peki acaba bu iyilik sever insan bizi neden tercih etmiş olabilir ?
Taraftar olmadığına göre olaya ticari açıdan bakıyor olabilir mi ?
Elbette olabilir ama asla bunun için eleştiremeyiz…
Peki bu kadar borcu olan bir kulüp nasıl ticari gözükebilir ?
Buna dair sayısız örnek mevcuttur. Batık şirketlerin bile marka değerleriyle, gayrimenkulleriyle müşteri bulabildiklerini çok gördük.
Spor Kulüplerine gelince; daha da avantajlı olduklarını, borcun sürekli deftere yazılması ve kimseye hesabının sorulmaması ile ticaretin pekala olağan akışı içinde sürebildiğini şimdiye kadar çok izledik…
Eh o kulübü elde tutanın nasıl bir tanınırlığa sahip olabileceği ve bazı kapıları nasıl kolay açabileceği de bilinmeyen bir şey değil…
Bunun da büyük bir bedeli göze almaya değeceğini bilmeyen var mı ?
Ankara’nın merkezindeki muhteşem bir spor tesisi akıllı işletmeciyle daha üretken olamaz mı ?
Aynı bölgede 3 komşu kulübün yer alması Beştepe’yi menajerlik faaliyetlerinin üssü yapamaz mı ?
Bir de şirketleşmeye karşı çıkanlar için hatırlatayım ki; şahıs şirketi daha da kestirme bir yoldur…
Bu bakımdan bu girişimciyi kutlamaktan başka bir sözümüz olamaz. Gençlerbirliği taraftarı olarak da ne duygular içinde olabileceğimize herkes kendi karar verebilir !
