Sona doğru yaklaşılıyor…
Hata yapan hedefinden uzaklaşıyor…
Kaldı 6 hafta…
Ankaragücü üç maç evinde,üç deplasmanda oynayacak…
Üç puanla liderlik koltuğunda…
Yakışıyorda…
Çünkü yılların herkesin özlemi bu…
2.Lig’de Ankaragücü 19 Mayıs Stadın’ı dolduruyor…
10 bin kişi dışarıda bekliyor…
Şimdi bu takımın 1.Lig’de,daha sonra Süper Lig’de oynadığı sezonda 20 bin kişilik stad değil,50 bin kişilik stad bile az gelir…
Şimdiden herkes Ankaragücü taraftarını konuşuyor…
Böyle bir taraftar hiçbir kulüpte yok…
Takıma sevdalı…
Bu sevdanın birinci basamağı bu sezon çıkılacak…
Geriye bir basmak kalıyor…
O basamağı da gelecek sezon çıktı mı…
Keyfimize diyecek yok…
Şu bir gerçek ki Ankaragücü olmadığı bir yerde lige heyecan gelmez,renkli olmaz…
Şampiyonluğa giden takıma karşı rakipler elbette direniş gösterecektir…
1461 Trabzon’da son dakikaya kadar dirdendi…
Belirtmek isterim ki hangi takım olursa olsun hiçbir zaman iddiası olmasa da yenilmeyi istemez…
Her takımın kendisine göre planı,hedefi vardır…
Ankaragücü’nde oyun kilitlendiği zaman usta ayaklar sahene alıyor…
Tecrübeli,bu ligin üstünde bir takım olan Ankaragücü Ömer Bozan’ın son dakika serbes vuruştan attığı golle üç puanlık farkı korudu…
Her şey bitmiş değil…
Bu hafta Menemen maçında yine taraftar tribün şov yapacak…
Şimdiden bayraklar,flamalar hazır bile…
Ankaragücü’nün bu duruma gelmesinde Başkan Mehmet Yiğiner ve yönetiminin de hakkını yemememiz gerekiyor…
Çok iyi bir strateji izleyip amatör küme yolculuğuna çıkması için dua edenlerin sevinçlerini kursaklarında bıraktı, 1.Lig kapısına getirdi…
Bu kapıyı ligin son maçı olan Hatayspor ile geçecek…
Şimdiden o gün 19 Mayıs Stadınının tribünlerini,dışarıyı ve Ankara caddelerini düşünüyorum…
O gün hayat duracak…
Haydi eller havaya…
Alemin kralı geliyor
